La demande de pardon

« Ô mon Dieu !

Même si je pleure vers Toi jusqu’à ce que tombent (le bord) de mes paupières,

Même si je me lamente jusqu’à ce que ma voix s’éteigne,

Même si je me tiens debout pour Toi jusqu’à ce que mes pieds enflent,

Même si je m’incline pour Toi jusqu’à ce que mon échine dorsale se démette,

Même si je me prosterne pour Toi jusqu’à ce que la prunelle de mes yeux se fendent,

Même si je mange la poussière de la terre tout au long de ma vie,

Même si je bois de l’eau mélangée à de la cendre jusqu’à la fin de ma vie,

Même si je T’évoque pendant ce temps jusqu’à ce que ma langue devienne impotente et qu’ensuite je ne lève pas mon regard sur l’horizon du ciel par honte,

je ne mériterai pas pour autant

l’effacement d’un seul de mes méfaits ! »

De l’Imam as-Sajjâd^(p) in as-Sahîfah as-Sajjâdiyyah  N°16 p91

يَا إِلَهِي لَوْ بَكَيْتُ إِلَيْكَ حَتَّى تَسْقُطَ أَشْفَارُ عَيْنَيَّ، وَ انْتَحَبْتُ حَتَّى يَنْقَطِعَ صَوْتِي، وَقُمْتُ لَكَ حَتَّى تَتَنَشَّرَ قَدَمَايَ، وَرَكَعْتُ لَكَ حَتَّى يَنْخَلِعَ صُلْبِي، وَسَجَدْتُ لَكَ حَتَّى تَتَفَقَّأَ حَدَقَتَايَ،وَأَكَلْتُ تُرَابَ الأَرْضِ طُولَ عُمُرِي،

Yâ ilâhî law bakaytu ilayka hatta tasquta ashfâru ‘aynayya wa-ntahabtu hattâ yanqati‘a sawtî wa qumtu laka hattâ tatanashshara qadamâya wa raka‘tu laka hattâ yankhali‘a sulbî wa sajadtu laka hattâ tatafaqqa’a hadaqatâya wa akaltu turâba-l-ardi tûla ‘umurî,

وَشَرِبْتُ مَاءَ الرَّمَادِ آخِرَ دَهْرِي، وَذَكَرْتُكَ فِي خِلاَلِ ذَلِكَ حَتَّى يَكِلَّ لِسَانِي، ثُمَّ لَمْ أَرْفَعْ طَرْفِي إِلَى آفَاقِ السَّمَاءِ اسْتِحْيَاءً مِنْكَ مَا اسْتَوْجَبْتُ بِذَلِكَ مَحْوَ سَيِّئَةٍ وَاحِدَةٍ مِنْ سَيِّئَاتِي

wa sharibtu mâ’a-r-ramâdi âkhira dahrî wa dhakartuka fî khilâli dhâlika hattâ yakilla lisânî thumma lam arfa‘ tarfî ilâ âfâqi-s-samâ’i istihyâ’ann minka mâ astawjabtu bi-dhâlika mahwa sayyi’atinn wâhidatinn min sayyi’âtî.

www.lumieres-spirituelles.net     No30  - Dhû al-Qa‘adeh  1432 – Octobre 2011